ΣΩΣΤΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΗ ΘΡΥΛΙΚΗ ΚΡΗΝΗ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ

Είναι η πιο σημαντική φυσική πηγή της Ακρόπολης και η συνεχής χρήση της ξεπερνά τα 5.500 χρόνια. Στην καρδιά της βρέθηκε νεκρός ο Οδυσσέας Ανδρούτσος στις 17 Ιουνίου του 1824. Η «κλέφτρα» πηγή- η Κλεψύδρα- που μεταμορφώθηκε από πηγή σε πηγάδι, σε εκκλησία με αγίασμα και σε προμαχώνα των αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης θα σωθεί χάρη στις επεμβάσεις που εγκρίθηκαν από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο για δεύτερη φορά, καθώς την πρώτη (το καλοκαίρι) χάθηκε μυστηριωδώς ο φάκελος! Κατακερματισμένοι λίθοι, γεμάτοι ρηγματώσεις, πληγωμένοι από τη διάβρωση είναι η εικόνα που αντικρύζει όποιος φτάσει σήμερα ώς την είσοδο της Κλεψύδρας στη συμβολή του αρχαίου Περιπάτου και της οδού των Παναθηναίων (και δεν είναι πολλοί εκείνοι που φτάνουν, σύμφωνα με τους φύλακες της Ακρόπολης, που υποστηρίζουν πως την αναζητούν «μόνο οι ψαγμένοι»), καθώς «τόσο το δάπεδο της αυλής όσο και ο ανατολικός από τους τοίχους που την περιβάλλουν έχουν "χτυπηθεί" από τις σεισμικές δονήσεις, την καθίζηση του εδάφους και τις ρίζες των φυτών», όπως εξηγεί η αρμόδια αρχαιολόγος Σοφία Μοσχονησιώτη. Για να σωθεί όμως η «άγνωστη» πηγή που βρίσκεται στις βορειοδυτικές υπώρειες της Ακρόπολης είναι απαραίτητο να κρυφτεί κάτω από χώμα (επίχωση) το δάπεδο της αυλής της και να αποξηλωθεί και να αναστηλωθεί ένα τμήμα του ανατολικού τοίχου. Έργα που για να ολοκληρωθούν απαιτούνται 550.000 ευρώ, χρήματα που το υπουργείο Πολιτισμού ελπίζει να εξασφαλίσει μελλοντικά μέσω του νέου Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης (ΕΣΠΑ). Όσοι φτάνουν σήμερα ώς την Κλεψύδρα δεν έχουν τη δυνατότητα να δουν το εσωτερικό της πηγής που αρχικά ονομαζόταν Εμπεδώ (από το όνομα μιας νύμφης που λατρευόταν εκεί). Μπορούν να είναι βέβαιοι όμως πως το νερό αναβλύζει γάργαρο, καθώς όχι απλώς αρκεί για να ποτίζονται τα φυτά γύρω από την πηγή, αλλά όταν βρέχει, η ποσότητα είναι τόση που το νερό φτάνει ώς την Αρχαία Αγορά. Η σημερινή εικόνα με την αυλή-στρωμένη με ορθογώνιους πωρόλιθους διαστάσεων 23,30Χ11,60 μ.- διαμορφώθηκε από τον Κίμωνα (470-460 π.Χ.), έργο που φαίνεται πως έμεινε στη μέση όταν ανέλαβε ο Περικλής και έθεσε διαφορετικές προτεραιότητες. Όσο για το όνομά της, Κλεψύδρα; Το απέκτησε επειδή «έκλεβε» (έχανε) μέρος των νερών της τους καλοκαιρινούς μήνες μέσω υπόγειας φλέβας προς το λιμάνι του Φαλήρου.

1.600 οκάδες νερό αντλούσαν καθημερινά από την Κλεψύδρα οι πολιορκημένοι στην Ακρόπολη Έλληνες από το 1822 Για την Ιστορία 3.500 π.Χ.: ανοίγονται 22 φρέατα στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα η κρήνη 470-460 π.Χ.: δημιουργείται κρηναίο οικοδόμημα και αυλή 2ος αι. μ.Χ.: γκρεμίζεται η στέγη και μετατρέπεται σε πηγάδι. Πρόσβαση μόνο από την Ακρόπολη μέσω εσωτερικής κλίμακας 6ος αι.: τροφοδοτεί δεξαμενή της εποχής του Ιουστινιανού 10ος αι.: μετατρέπεται σε ναΰδριο των Αγίων Αποστόλων με αγίασμα 13ος αι.: περιβάλλεται με προμαχώνα 1822: ανακαλύπτεται εκ νέου από τον αρχαιολόγο Κυριάκο Πιττάκη για να έχουν νερό οι πολιορκημένοι Έλληνες στην Ακρόπολη 1823: ανεγείρεται προμαχώνας από τον Οδυσσέα Ανδρούτσουπάρχει και επιγραφή 1897: κατεδαφίζεται ο προμαχώνας, αποκαλύπτεται η Κλεψύδρα

Τα Μακρά Τείχη του Πειραιά έκρυβε η γραμμή «Καλλιθέα-Φάληρο» του ΗΣΑΠ

Δύο τμήματα από τα Μακρά Τείχη του Πειραιά έφεραν στο φως, πριν από λίγες ημέρες, οι εργασίες βελτίωσης της σιδηροδρομικής γραμμής Καλλιθέα - Φάληρο και ήδη οι αρχαιολόγοι της ΚΣτ' ΕΠΚΑ έπιασαν δουλειά...
Σύμφωνα με το Βήμα, κάτω από τις γραμμές του τρένου, σε βάθος το πολύ δύο μέτρων, ήρθαν στο φως δύο τμήματα των τειχών, μήκους περίπου 40 μέτρων το καθένα.
Οι αρχαιολόγοι της αρμόδιας Εφορείας έχουν ξεκινήσει τις ανασκαφές, καθώς ο χρόνος πιέζει για την αποκατάσταση της σιδηροδρομικής γραμμής και την παράδοσή της στο κοινό.
Στο πρώτο και καλύτερα διατηρημένο τμήμα, μεταξύ Καλλιθέας - Μοσχάτου, το τείχος σώζεται σε ύψος 1,80 μέτρων και είναι κατασκευασμένο από άριστα πελεκημένους δόμους με πλάτος περί τα 0,80 εκατοστά ο καθένας. Ενδιαφέρον εύρημα είναι η κλίμακα με τρία σκαλοπάτια και το κεφαλόσκαλο. Δίπλα της αποκαλύφθηκε ένα άνοιγμα στο τείχος, πιθανότατα πυλίδα για την είσοδο και την έξοδο των ανθρώπων. Τέτοιες μικρές πύλες εξάλλου υπήρχαν ανά τακτά διαστήματα σε όλο το μήκος των τειχών. Το πλάτος των Μακρών Τειχών σε αυτό το σημείο έχει αποκαλυφθεί σε πλάτος 3,5- 4 μέτρων, αλλά η ανασκαφή εκτιμάται πως θα σταματήσει εκεί, καθώς η συνέχεια της οχύρωσης «βγαίνει» εκτός των γραμμών του τρένου και βρίσκεται κάτω από το πεζοδρόμιο. Σε απόσταση περίπου 500 μέτρων και στο ύψος της γέφυρας Θεσσαλονίκης έχει εντοπιστεί το δεύτερο τμήμα, το οποίο τέμνει ελαφρώς διαγώνια της γραμμές του τρένου. Το τείχος εδώ έχει διαφορετική κατασκευή, αφού ανάμεσα στους δόμους υπάρχει «γέμισμα» από μικρές πέτρες. Ένα μικρό κτίριο ήρθε εξάλλου στο φως δίπλα του, καθώς και ένας εγχυτρισμός (ταφή βρέφους σε πίθο). Τέλος, στο ίδιο σημείο αποκαλύφθηκε και ένας αρχαίος μεν, αλλά μεταγενέστερος του τείχους δρόμος, ενώ έχει εντοπιστεί και ένα στρώμα καταστροφής.
Το μέλλον των τειχών θα κριθεί από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, με πιθανότερη εκδοχή να αποφασιστεί η κατάχωσή του.