Το πιο εκπληκτικό που διαπιστώνουμε κατά την περιήγησή μας είναι πως οι πρώτες φωνές διαμαρτυρίας και αντίστασης του πνευματικού κόσμου που σημειώθηκαν κατά του χουντικού καθεστώτος προήλθαν αρχικά από το εξωτερικό ( Γαλλία, Βέλγιο, Γερμανία κλπ ) και πολύ αργότερα από το εσωτερικό με αρχηγέτη το Γιώργο Σεφέρη.
Δεν θα σας κουράσω με άλλες πληροφορίες . Για αυτό άλλωστε παραθέτω το link που παραπέμπει στον κατάλογο της έκθεσης ώστε να ενημερωθείτε απευθείας για την αξιόλογη αυτή προσπάθεια: http://www.miet.gr/web/gr/events/more.asp?id=216
Με αφορμή όμως τα χρόνια της επταετούς χούντας θα ήθελα να μιλήσω για την τωρινή πραγματικότητα και συγκεκριμένα για τη σύγχρονη νεοφιλελεύθερη αγγλοσαξονική "ολιγαρχοδημοκρατία - μαυροφασιστοκρατία" της χώρας μας. Το 1998 είχα επισκεφθεί την Αυστραλία παραμένοντας για ένα αρκετό μεγάλο διάστημα στη Μελβούρνη. Μεγάλη εντύπωση μου είχε προκαλέσει το γεγονός πως πέρα από τα σύνορα της χώρας τους, οι γηγενείς αλλά και οι μετανάστες α΄και β΄γενιάς ανεξαρτήτου καταγωγής και θρησκείας, δεν γνώριζαν τι διαδραματιζόταν στον υπόλοιπο κόσμο. Όσες φορές και αν προσπάθησα να ξεκινήσω μία συζήτηση γύρω από φλέγοντα ή ακόμα και για πιο κοινά ζητήματα, είχα την αίσθηση πως με έβλεπαν σαν να είχα έλθει όχι από άλλη χώρα αλλά από άλλο πλανήτη. Πλήρης άγνοια και μία διάχυτη αφέλεια που τροφοδοτούταν τόσο από τα ΜΜΕ όσο και από την ευρύτερη πολιτική απάθεια και αποχή που είχε επιτηδευμένα καλλιεργηθεί από την εξουσία στο κοινωνικό σύνολο. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως το διαδίκτυο βρισκόταν στα πρώτα του βήματα και πολλοί λίγοι ήταν αυτοί που είχαν το ενδιαφέρον να ασχοληθούν με αυτό. Ανάμεσα σε αυτή τη μειοψηφία των διαδικτυακών ταξιδιωτών συμπεριλαμβανόμουν και εγώ καθώς και μία φίλη ελληνοαμερικάνα εκ Χίου που διέμενε στην Φλώριδα των Η.Π.Α. Ποτέ δεν θα ξεχάσω ένα e-mail της που μου ανέφερε το εξής: " γράφε μου σε παρακαλώ τι γίνεται στον έξω κόσμο γιατί εμάς δεν μας ενημερώνουν για τίποτα" . Είχα μείνει έκπληκτη και θεωρούσα τον εαυτό μου πολύ τυχερό αφενός γιατί ζούσα στην κοιτίδα του πολιτισμού και της δημοκρατίας αφετέρου γιατί η ενημέρωση έως τότε τουλάχιστον ήταν πλουραλιστική και όχι εντελώς παραδομένη στους αιμοδότες των κομμάτων. 13 χρόνια μετά αισθάνομαι πως βρίσκομαι στη θέση της φίλης μου Αναστασίας. Δημοσιογραφίσκοι , συνδικαλιστάρια και ανθρωπόμορφα κομματάρια μίας παρακμιακής, ξεπουλημένης, ανιστόρητης και παρωχημένης υποκουλτούρας σκούζουν σε κάθε είδους τηλεοπτικά παραθυράκια, κίτρινες φυλλάδες και βουλευτικά έδρανα για να πείσουν ποιούς άραγε; Μήπως πρώτα τους εαυτούς τους για τα εγκλήματα που διαπράττουν εις το όνομα της παγκόσμιας νέας τάξης πραγμάτων; Τι είδους πληροφόρηση δίνουν πια όλοι αυτοί; Γιατί επιζητούν διακαώς την ομογενοποίηση των λαών; Απλά επειδή ο ακραίος καπιταλιστικός νεοφιλελευθερισμός επιτάσσει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους χωρίς ενδιάμεσες κοινωνικές βαθμίδες ανάμεσά τους. Πώς επιτυγχάνεται αυτό; Μα φυσικά με το θάνατο της μικρομεσαίας αστικής τάξης, με τα δυσβάσταχτα και εξαθλιωτικά οικονομικά μέτρα, με την εισαγόμενη εξ Ασίας και Αφρικής φτώχεια , με την αλλοίωση του πολιτισμού , της γλώσσας και της θρησκείας κάθε λαού και ιδίως αυτών που μετρούν χιλιάδες χρόνια ιστορίας και κυρίως με τον καθημερινό βομβαρδισμό πληροφοριών τύπου "πολεμικών ανακοινωθέντων" που σκοπό έχουν να τρομοκρατήσουν, να εκβιάσουν και εν τέλλει να στρέψουν τον έναν εναντίον του άλλου. Η έντυπη αντίσταση της περιόδου 1967-1974 έγινε κατά μίας χειροπιαστής και ξεκάθαρης πολιτικά και χωροθετικά φασιστοκρατίας. Ο σημερινός μαύρος φασισμός των ολίγων του "αποφασίζουμε, διατάζουμε και πράττουμε κατά τα συμφέροντά μας" είναι πολύ πιο ύπουλος, γενικευμένος και περισσότερο επικίνδυνος καθώς κρύβεται πίσω από το μανδύα μίας υποτιθέμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας η οποία όμως κατευθύνεται από ξένα κέντρα αποφάσεων και κολοσσιαίων επιχειρήσεων. Μη στεκόμαστε λοιπόν άλλο πια σε άτοπες κομματικές ιδεολογίες του παρελθόντος που γιγάντωσε η εθνοσωτήρια οικογενειοκρατική μεταπολίτευση του '74. Η προπαγανδιστική τακτική της δημιουργίας ψευδοπολιτικών αντιπαραθέσεων και κίτρινης παραπληροφόρησης πρέπει να σταματήσει τώρα. Κλείνουμε τους δέκτες μας στην τηλεοπτική γάγγραινα, συγχρονίζουμε το ραδιόφωνό μας μόνο στη μουσική, αδιαφορούμε για τις κρεμασμένες φυλλάδες στα περίπτερα, εκφράζουμε άφοβα τις απόψεις μας στα blogs και προπάντων ψηφίζουμε σύσσωμοι διαθέτοντας ελεύθερη πολιτική συνείδηση. Αρκετά ανεχθήκαμε και ιδιαίτερα οι δικές μας γενιές αλλά και οι νεότερες, τα πράσινα, γαλάζια , κόκκινα και πολύχρωμα παλιά και νέα μαγαζάκια μαζί με τους ξένους εταίρους τους που εμπορεύονται το μέλλον μας , τα όνειρά μας, τη ζωή τη δική μας και των παιδιών μας. Έχουμε πλέον το δικό μας τρόπο αντίστασης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου